Agosto na naman.
buwan ng kasaysayan. buwan ng wika.
kainis. meron na namang magpapaka-makata.
'di katulad sa dulot na ngitngit at init ng Mayo (na sinulatan naman noong nakaraan), may dulot na ginaw at pangangapa ang Agosto. may kadikit na pangungulila sa nakaraan at sa pagbibigay ng rason sa pag-iral ng wala.
teka. paano nga bang hahanapin ang "wala"?
paano nga ba hahanapin
ang wala? ang wala na?
nagpapakita sila
sa bawat eskinita—
sa lansangang nilalakaran.
nagpapamalas sila
sa mga pagkakataong
ikaw lang ang may alam.
nagpaparamdam
sa napaka-random na araw.
dinig at ramdam ang kaluskos;
mistulang guniguni
ang mga sandaling nagpapaalalang
iyon na ang huli.
sa pagbabalik-tanaw
na lang nayayapos
ang kanilang tanglaw.
halos naisip ko na
ang iba't ibang paraan
kung paano sila tulaan.
pero kahit anong wika
ang gamitin, alingawngaw
na lang talaga ang naiwan.
ngunit sa pagpulot
ng kanilang mga alaala at mga salita,
iisang lenggwahe ang kanilang gamit:
ang wika ng digma.
—————————
*'di pa tapos
